Οι γιατροί της έδωσαν την δυνατότητα να κάνει έκτρωση στο άρρωστο αγόρι της στις 38 εβδομάδες κύησης, αλλά εκείνη αρνήθηκε.
Οι διαμάχες σχετικά με τις εκτρώσεις στο τέλος της κύησης βρίσκονται και πάλι στα ύψη. Αλλά αυτό που ίσως δεν μπορούν οι περισσότεροι να συνειδητοποιήσουν είναι το πόσο συχνά οι έγκυες μητέρες εκβιάζονται να προχωρήσουν στην άμβλωση των βιώσιμων αγέννητων μωρών τους όταν αυτά έχουν κάποιες αναπηρίες.
Η Alex Davey, από το Dunbar, στο East Lothian, στην Αγγλία, μπορούσε να σκοτώσει τον αγέννητο γιο της, ο οποίος είχε σχεδόν ολοκληρώσει την ενδομήτρια ανάπτυξή του, από τη στιγμή που οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ο εγκέφαλός του ήταν υποανάπτυκτος, σύμφωνα με το Yahoo New UK.
Η Davey δήλωσε ότι οι γιατροί δεν ήξεραν ακριβώς ποιό ήταν το πρόβλημα με το γιο της Benjamin, αλλά της πρότειναν ως λύση την έκτρωση. Ήταν τότε 38 εβδομάδων έγκυος. Αυτή και ο σύζυγός της απέρριψαν άμεσα την ιδέα και λίγο αργότερα ο γιος τους γεννήθηκε. Αυτό συνέβη το 2013.
Πέντε χρόνια αργότερα, η οικογένεια προσπαθεί να χαίρεται την κάθε στιγμή με τον Benjamin. Η Davey είπε ο γιος της πάσχει από ένα σύνδρομο που δεν έχει όνομα. Δεν μπορεί να μιλήσει και έχει ένα σωληνάκι για τη διατροφή του. Χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και έχει προβλήματα όρασης, εξηγεί η μητέρα του.
«Έχει επιληψία και κάτι που ονομάζεται δυστονία, που σημαίνει σπασμό των μυών του. Έχει επίσης κάτι που ονομάζεται σφαιρική αναπτυξιακή καθυστέρηση και σημαίνει ότι δεν αναπτύσσεται σαν κανονικό παιδί».
Στην οικογένεια δεν γνωρίζουν τί φροντίδα θα χρειαστεί ο Benjamin στο μέλλον ή πόσο καιρό θα τον έχουν ακόμη μαζί τους. Παρά τα ιατρικά του θέματα, ο Benjamin είναι ένα «υπέροχο αγόρι», που τους φέρνει χαρά, είπε η μητέρα του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο.
«Είναι ένα υπέροχο αγόρι και είναι πραγματικά χαρούμενος. Δεν γνωρίζει τίποτα άλλο, οπότε μπορεί να δείξει μόνο αυτό που αισθάνεται μέσα από τη γλώσσα του σώματός του», μας λέει η μητέρα του.
Οι αμβλώσεις είναι νόμιμες και μετά από τις 24 εβδομάδες κύησης στην Αγγλία, εφόσον υπάρχουν ανωμαλίες στη διάπλαση του εμβρύου. Σε πολλές Πολιτείες της Αμερικής, οι αμβλώσεις σε προχωρημένη κύηση είναι επίσης νόμιμες και για οποιονδήποτε λόγο μέχρι τη γέννηση των παιδιών.
Τα αγέννητα μωρά με αναπηρίες υφίστανται διακρίσεις σε βάρος τους συχνότατα μέσω της άμβλωσης θανάτωσής τους, και επειδή οι αναπηρίες συχνά δεν ανιχνεύονται έως τις 20 εβδομάδες κύησης ή και αργότερα, πολλά αμβλώνονται ενώ είναι ήδη βιώσιμα εκτός μήτρας.
Οι γονείς που βρίσκονται σε ανάλογες καταστάσεις συχνά αναφέρουν ότι δέχονται πιέσεις από τους γιατρούς και τους γενετιστέςσυμβούλους, για να σκοτώσουν τα αγέννητα μωρά τους.
Ιστορίες όπως της Davey βοηθούν να δουν το φως αυτές οι ευγονικές τάσεις.
Αλλά, το πιο σημαντικό, δείχνουν κάτι πολύ όμορφο ότι το κάθε ανθρώπινο πλάσμα ανεξάρτητα από τις ικανότητές του, είναι πολύτιμο και αξίζει να αγαπιέται.
