Άγιος Παΐσιος: Μακάριοι όσοι αγαπήσανε τόν Χριστό περισσότερο απ όλα τά τού κόσμου καί ζούν μακριά τού κόσμου καί σιμά στόν Θεό, μέ τίς παραδεισένιες χαρές, επί τής γής.
Μακάριοι όσοι κατόρθωσαν νά ζούν στήν αφάνεια καί απέκτησαν μεγάλες αρετές καί δέν απέκτησαν ούτε καί μικρό όνομα.
Μακάριοι όσοι κατόρθωσαν νά κάνουν τόν παλαβό καί μέ αυτόν τόν τρόπο προφύλαξαν τόν πνευματικό τους πλούτο.
Μακάριοι όσοι δέν κηρύττουν μέ λόγια τό Ευαγγέλιο, αλλά τό ζούνε καί κηρύττουν μέ τήν σιωπή τους, μέ τήν Χάρη τού Θεού, η οποία καί τούς προδίδει.
Μακάριοι όσοι χαίρονται, όταν τούς κατηγορούν αδίκως, παρά όταν τούς επαινούν δικαίως γιά τόν ενάρετο βίο τους. Εδώ είναι τά σημάδια τής αγιότητος καί όχι στόν ξερό αγώνα τών σωματικών ασκήσεων καί τόν μεγάλο αριθμό τών αγώνων, πού όταν δέν γίνονται μέ ταπείνωση καί μέ σκοπό τήν απέκδυση τού παλαιού μας ανθρώπου, μόνον ψευδαισθήσεις δημιουργούν.
Μακάριοι αυτοί πού προτιμούν νά αδικούνται παρά νά αδικούν καί δέχονται ήρεμα καί σιωπηλά τίς αδικίες, διότι αυτοί φανερώνουν καί εμπράκτως μέ αυτό ότι πιστεύουν εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα καί από Αυτόν περιμένουν νά δικαιωθούν καί όχι από ανθρώπους, γιά νά εξοφλήσουν εδώ μέ ματαιότητα.
Μακάριοι όσοι έχουν γεννηθεί ανάπηροι ή έγιναν από απροσεξία τους, αλλά δέν γογγύζουν καί δοξολογούν τόν Θεό. Αυτοί θά έχουν τήν καλύτερη θέση στόν Παράδεισο μαζί μέ τούς Ομολογητάς καί Μάρτυρας πού δώσανε γιά τήν αγάπη τού Χριστού τά χέρια καί τά πόδια τους, καί τώρα φιλούν μέ ευλάβεια στόν Παράδεισο συνέχεια τά πόδια καί τά χέρια τού Χριστού.
Μακάριοι όσοι γεννηθήκανε άσχημοι καί είναι περιφρονημένοι εδώ στήν γή, διότι αυτοί δικαιούνται τό ομορφότερο μέρος τού Παραδείσου, όταν δοξολογούν τόν Θεό καί δέν γογγύζουν.
Μακάριες οι χήρες πού φορέσανε τά μαύρα σ αυτήν τήν ζωή, έστω καί ακούσια, καί ζούν άσπρη πνευματική ζωή καί δοξολογούν τόν Θεό, χωρίς νά γογγύζουν, παρά οι δυστυχισμένες πού φορούν παρδαλά καί ζούν παρδαλή ζωή.
Μακάρια καί τρίς μακάρια τά ορφανά πού έχουν στερηθεί τήν μεγάλη στοργή τών γονέων τους, διότι αυτά κατόρθωσαν νά κάνουν Πατέρα τους τόν Θεό από τούτη τήν ζωή καί έχουν παράλληλα καί τήν στοργή πού στερηθήκανε τών γονέων τους στό Ταμιευτήριο τού Θεού, η οποία τοκίζεται.
Μακάριοι οι γονείς πού δέν χρησιμοποιούν τήν λέξη «μή» στά παιδιά τους, αλλά τά φρενάρουν από τό κακό μέ τήν αγία τους ζωή, τήν οποία μιμούνται τά παιδιά, καί ακολουθούν τόν Χριστό μέ πνευματική λεβεντιά χαρούμενα.
Μακάρια τά παιδιά πού έχουν γεννηθεί «εκ κοιλίας μητρός» άγια, αλλά μακαριότερα είναι αυτά πού γεννηθήκανε μέ όλα τού κόσμου τά κληρονομικά πάθη καί αγωνισθήκανε μέ ιδρώτες καί τά ξεριζώσανε καί κληρονομήσανε τήν Βασιλεία τού Θεού εν ιδρώτι τού προσώπου.
Μακάρια τά παιδιά πού έζησαν από μικρά σέ πνευματικό περιβάλλον καί έτσι ακούραστα προχωρήσανε στήν πνευματική ζωή. Τρίς μακάρια όμως είναι αυτά τά αδικημένα παιδιά πού δέν βοηθηθήκανε καθόλου (αντιθέτως τά σπρώχνανε στό κακό), αλλά μόλις ακούσανε γιά τόν Χριστό, γυαλίσανε τά μάτια τους, καί μέ μιά στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών γυαλίσανε απότομα τήν ψυχή τους καί βγήκανε καί από τήν έλξη τής γής καί κινηθήκανε στήν πνευματική τροχιά.
Καλότυχοι, λένε οι κοσμικοί, οι αστροναύτες πού γυρίζουν στόν αέρα άλλοτε απ έξω καί άλλοτε από μέσα στό φεγγάρι. Μακάριοι όμως είναι οι εξαϋλωμένοι τού Χριστού Παραδεισοναύτες πού ανεβαίνουν στόν Θεό καί γυρίζουν στόν Παράδεισο στήν μόνιμή τους κατοικία, ταχτικά, μέ τό πιό ταχύτερο μέσο καί δίχως πολλά καύσιμα παρά μέ ένα παξιμάδι.
Μακάριοι όσοι δοξάζουν τόν Θεό καί γιά τό φεγγάρι πού τούς φέγγει, καί περπατούν τήν νύχτα. Μακαριότεροι όμως είναι αυτοί πού τό έχουν καταλάβει ότι ούτε τό φώς τού φεγγαριού είναι τού φεγγαριού, αλλά ούτε τό δικό τους πνευματικό φώς είναι δικό τους αλλά τού Θεού. Μά είτε σάν καθρέφτης γυαλίζουν είτε σάν απλό γυαλί γυαλίζουν είτε σάν καπάκι από κονσερβοκούτι γυαλίζουν, εάν δέν πέσουν οι ακτίνες τού ηλίου, δέν είναι δυνατόν νά γυαλίσουν.
Καλότυχοι, λένε οι κοσμικοί, αυτοί πού ζούν στά κρυστάλλινα παλάτια καί έχουν όλες τίς ευκολίες. Μακάριοι όμως είναι αυτοί πού κατορθώσανε νά απλοποιήσουν τήν ζωή τους καί ελευθερωθήκανε από τήν θηλιά τής κοσμικής αυτής εξελίξεως τών πολλών ευκολιών (=τών πολλών δυσκολιών) καί απαλλαχτήκανε από τό φοβερό άγχος τής σημερινής εποχής μας.
Καλότυχοι, λένε οι κοσμικοί, αυτοί πού μπορούν καί απολαμβάνουν τά αγαθά τού κόσμου. Μακάριοι όμως είναι αυτοί πού τά δίνουν όλα γιά τόν Χριστό καί στερούνται καί κάθε ανθρώπινη παρηγοριά πάλι γιά τόν Χριστό, καί έτσι κατορθώνουν νά βρίσκονται κοντά στόν Χριστό μέρα νύχτα, μέ τήν θεία Του παρηγοριά πού είναι πολλές φορές τόσο πολλή, πού λέει κανείς στό Θεό: «Θεέ μου, η αγάπη σου δέν υποφέρεται, διότι είναι πολλή καί στήν μικρή μου καρδιά δέν χωράει».
Καλότυχοι αυτοί πού έχουν τίς μεγαλύτερες δουλειές καί τά μεγαλύτερα μέγαρα, λένοι οι κοσμικοί, διότι αυτοί έχουν όλες τίς δυνατότητες καί κινούνται άνετα. Μακάριοι όμως είναι αυτοί πού έχουν μιά φωλιά, γιά νά κουρνιάζουν, καί λίγα τρόφιμα καί σκεπάσματα, κατά τόν θείο Παύλο, καί μέ αυτόν τόν τρόπο κατόρθωσαν καί αποξενώθηκαν από τόν μάταιο κόσμο, καί τήν γή τήν χρησιμοποιούν ως υποπόδιο, σάν παιδιά τού Θεού, καί ο νούς τους βρίσκεται συνέχεια κοντά στόν Καλό Πατέρα τους Θεό.
Καλότυχοι αυτοί πού γίνονται στρατηγοί καί υπουργοί καί μέ τό οινόπνευμα (έστω γιά λίγες ώρες), καί τό χαίρονται αυτό οικοσμικοί.
Μακάριοι όμως είναι αυτοί πού έχουν απεκδυθεί τόν παλαιό τους άνθρωπο καί έχουν εξαϋλωθεί καί κατόρθωσαν νά είναι επίγειοι Άγγελοι μέ τό Άγιο Πνεύμα καί βρήκανε τήν παραδεισένια θεία κάνουλα καί πίνουν καί μεθούν συνέχεια από τό παραδεισένιο κρασί.
Μακάριοι όσοι έχουν γεννηθεί τρελλοί καί θά κριθούν καί ως τρελλοί καί έτσι θά εισαχθούν στόν Παράδεισο χωρίς διαβατήριο.
Μακάριοι είναι όμως καί τρίς μακάριοι οι πολύ γνωστικοί πού κάνουν τόν τρελλό γιά τήν αγάπη τού Χριστού καί κοροϊδεύουν όλη τήν ματαιότητα τού κόσμου, πού η διά Χριστόν αυτή τους τρέλλα αξίζει περισσότερο απ όλη τήν γνώση καί τήν σοφία τών σοφών όλου τού κόσμου τούτου.
Άγιος Παΐσιος
