Πώς έμαθα να διαβάζω.
«Διάβαζα πολύ, μου είπε μια μέρα ο Γέροντας. Ήμουν πολύ μελετηρός. Μυστικώς διάβαζα. Ξέκλεβα χρόνο, όπου μπορούσα. «Έμαθα απ’ έξω το ευαγγέλιο τού Ματθαίου, τού Λούκα και το μισό τού Ιωάννη.
Επίσης τους Ψαλμούς. Μελετούσα τους Πατέρες. Πολύ διάβαζα. ‘Έκανα πνευματική εργασία. Και να ξέρεις ότι εγώ γράμματα δεν ήξερα. Μόλις τής Β’ Δημοτικού ήμουνα.
Όταν πρωτοπήγα στο Μοναστήρι, μου δίνουν στον εσπερινό το Ψαλτήρι να διαβάσω.
Εγώ άρχισα να συλλαβίζω «Μά-κά-ρι-ος α-νήρ».
Καλά, μου λένε, φτάνει. Θα πάρεις το Ψαλτήρι, θα το διαβάσεις καλά να το μάθεις. Θα διαβάζεις και τα συναξάρια των Αγίων. Τίποτε άλλο. Διάβαζα άλλα δεν καταλάβαινα. Λεξικά δεν είχα.
Πχ. δεν ήξερα ότι οίκος θα πει σπίτι. «Έτσι έβρισκα την ίδια λέξη και αλλού, και τα συμφραζόμενα έβρισκα το νόημα των λέξεων. Αποστήθιζα κομμάτια ολόκληρα και όλη μέρα, καθώς έτρεχα στα βράχια, τα απάγγελλα δυνατά, με νόημα.
Αργότερα έπιασα την Παρακλητική,το Τριώδιο,τα Μηναία. Διάβαζα με μανία.
(Ανθολόγιο Συμβουλών)
