Το βράδυ των Χριστουγέννων ετοιμαζόμουν να αναχωρήσω για την βραδινή ακολουθία. Ήταν μια ειδική περίπτωση.
Σε κείνη την ενορία θα τελούσα ομαδικές βαπτίσεις πριν από τη θεία λειτουργία μετά τα μεσάνυκτα. Λόγω ανασφάλειας σε όλους τους χώρους υπάρχουν φύλακες.
Έτσι και στην δική μας την περίπτωση ισχύει ο κανόνας αυτός. Την ώρα που άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου για να αναχωρήσω έρχεται ο φύλακας με πολλή ευγένεια και μου απλώνει το χέρι του για να μου ευχηθεί «Καλά Χριστούγεννα».
Με την σειρά μου του δίνω το χέρι μου να του ευχηθώ. Στο άπλωμα του χεριού μου, μού δίνει κάτι τυλιγμένο μέσα σ’ ένα νάϋλον σακουλάκι.
Από περιέργεια επιστρέφω πίσω, ανοίγω, να δω τι περιείχε. Τι έκπληξη ήταν αυτή! Ο φύλακας δεν είχε τίποτε άλλο και σκέφτηκε να μου προσφέρει σαν χριστουγεννιάτικο δώρο πέντε αυγά…
Ίσως να τα αγόρασε ίσως όμως να ήταν και από δική του παραγωγή. Το περιστατικό αυτό με συγκίνησε βαθύτατα. Δεν ήξερα τι να πω.
Φυσικά τον ευχαρίστησα και έδειξα πόσο ευχαριστημένος ήμουνα από το ωραίο και πρωτότυπο χριστουγεννιάτικο δώρο του.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πάλι έβγαινα για να πάω σε μια εκκλησία. Έρχεται ο ίδιος ο φύλακας και μου πρόσφερε αυτή την φορά κάτι που ήταν τυλιγμένο μέσα σε μια εφημερίδα.
Ανοίγω αμέσως και βρίσκω μέσα ένα αβογκάντο… με μια κάρτα με τις εξής ευχές: «Σας εύχομαι κάθε ευλογία και ευτυχισμένο τον καινούργιο χρόνο 1996. Από τον Δαυίδ Δαυίδ τον φύλακα».
Αυτή η πράξη του φύλακα μου έδωσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Ίσως να ήταν το καλύτερο δώρο που επήρα και το μοναδικό εκείνα τα Χριστούγεννα.
Μια πράξη που εκφράζει πολλά. Την απλότητα, την καλοσύνη και τα ευγενικά αισθήματα ενός απλοϊκού ανθρώπου. Ήθελε κι αυτός με τον τρόπο αυτό να συμμετάσχει στην μεγάλη χαρά των Χριστουγέννων και να δώσει χαρά σ’ ένα συνάνθρωπό του.
Από το βιβλίο Μαρτυρίες Ζωής, Τόμος 1ος, σελ. 222 – 223.
