Λένε για τον αετό, ότι έχει τόση μεγάλη δύναμη, που κανένα πουλί δεν μπορεί να τα βάλει μαζί του. Το μόνο πουλί που τολμά να ανέβει στη ράχη του, για να του κάνει κακό, είναι το κοράκι. Το οποίο τι κάνει ακριβώς;
Πηγαίνει κάθεται στην πλάτη του και τον τσιμπάει στο λαιμό! Και ο αετός πως το αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα; Είναι τόσο αρχοντικός, που δεν ασχολείται μαζί του.
Δεν επιτίθεται στον κόρακα, κι έτσι δεν χάνει ούτε χρόνο μαζί του, ούτε και τις δυνάμεις του. Το μόνο που κάνει είναι ότι απλώνει τα φτερά του και αρχίζει να ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό.
Κι όσο πιο ψηλά ανεβαίνει, τόσο πιο δύσκολο είναι για το κοράκι, ξέρετε. Γιατί δεν μπορεί να αναπνεύσει,
αφού το οξυγόνο όλο και λιγοστεύει, όταν βρισκόμαστε ψηλά.
Έτσι σε λίγο το κοράκι πέφτει μισολιπόθυμο απ’τα φτερά του αετού! Αυτήν ακριβώς την υπεροχή, αλλά και την αρχοντιά, μας δίνει ή αθωότητα.
Δεν μας αφήνει να χάνουμε το χρόνο και τις δυνάμεις μας ασχολούμενοι με τα….. κοράκια! Το μήνυμα της αθωότητας είναι τούτο: Φερθείτε ανώτερα, πηγαίνετε ψηλότερα, ανεβείτε, και τότε θα δείτε ότι αμέσως να εξαφανίζεται κάθε τι που σας επιβουλεύεται
(Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλος, Ορθόδοξος τύπος, Α.Φ.2398, σελ.4)
Το μέγα Γεροντικόν
Πηγή: vimaorthodoxias
