Ένας νοσηλευτής με 20 περίπου, μέσο όρο, χρόνια υπηρεσίας σε δημόσιο νοσοκομείο, αμείβεται για το πλήρες 8ωρο του, και αφού του έχουν ήδη παρακρατηθεί όλοι οι φόροι και οι εισφορές (νόμιμες και άνομες, ηθικές και ανήθικες) με το υπέρογκο ποσό των 38,7 ευρώ ημερησίως.
Ένας νεοδιοριζόμενος λαμβάνει πολύ λιγότερα. Σε ιδιωτική κλινική τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα.
Συγκρίσεις με άλλα επαγγέλματα δεν κάνω. Δεν ανήκω σ’ αυτούς που μισούν τον διπλανό τους επειδή αμείβεται καλύτερα, ασχέτως αν αμείβεται νόμιμα ή όχι. Ούτε θα μπω στη διαδικασία αξιολόγησης των άλλων επαγγελμάτων. Το καθένα έχει τις δυσκολίες του.
Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες και τους κινδύνους του δικού μας επαγγέλματος.
Παραθέτω απλώς, με πάσα ειλικρίνεια τις αμοιβές αυτών που είναι στα νοσοκομεία 24 ώρες το 24ωρο εκεί, μαζί με τους γιατρούς, για όλους εσάς.
Εάν κοιτάξω το ημερομίσθιο αυτού του επαγγελματία (το οποίο μοιάζει με πυρετό) έχω να παρατηρήσω τα εξής:
1. Εάν πολλαπλασιάσουμε το ποσό αυτό με τις 30 ημέρες του μήνα, το γινόμενο που προκύπτει καλύπτει τις ανάγκες ενός ατόμου για μερικές ημέρες. Και μιλάω για τις βασικές ανάγκες, όπως αυτές έχουν υπερτιμηθεί τα τελευταία χρόνια και κοστίζουν πανάκριβα (τροφή, ένδυση, μετακίνηση, θέρμανση, λογαριασμούς, φόρους, χαράτσια). Συμπέρασμα; Δεν ζεις. Επιβιώνεις.
2. Όλοι έχουμε επισκεφθεί ένα νοσοκομείο κάποια στιγμή της ζωής μας (είτε ως ασθενείς, είτε ως επισκέπτες, είτε ως συνοδοί). Πόσοι από εσάς, ειλικρινά, έχετε αντέξει πάνω από μια ώρα τις νοσοκομειακές συνθήκες στην Ελλάδα; Πόσο θα κοστολογούσατε μια ιατρική και μια νοσηλευτική βάρδια; Πόσοι από εσάς σκεφτήκατε ότι, ναι αυτή τη δουλειά ίσως να την επέλεξε ο επαγγελματίας που έχετε απέναντί σας. Δεν επέλεξε όμως αυτή τη καταδίκη που ισχύει.
3. Εάν δείτε με τα μάτια ενός νοσηλευτή, έστω και για μια ώρα, θα τρομάξετε για μια ζωή.
Όχι, δεν είμαστε ήρωες, ούτε το παίζουμε κάποιοι.
- Είμαστε αυτοί που ζούμε κάθε μέρα το θρίλερ της ζωής live.
- Είμαστε αυτοί που έχουμε την θεραπεία για τον πόνο σας.
- Είμαστε αυτοί που σκουπίζουμε το αίμα σας από τη μούρη μας.
- Είμαστε αυτοί που ξενυχτάμε στο χειρουργείο όταν μας φέρνουν το παιδί σας που χτύπησε με τη μηχανή.
- Είμαστε αυτοί που κάνουμε έκτακτη αιμοκάθαρση στον πάτερα σας στις 4 τα ξημερώματα.
- Είμαστε αυτοί που μας μαχαίρωσε ο μεθυσμένος συνοδός του πολυτραυματία που είχαμε σκύψει από πάνω του να τον σώσουμε.
- Είμαστε αυτοί που μάθαμε ότι στο διπλανό κρεβάτι έφεραν το δικό μας παιδί που χτύπησε και δεν ξέραμε τίποτα.
- Είμαστε αυτοί που τρυπηθήκαμε από μολυσματική βελόνα από το άγχος μας να σώσουμε μια ζωή.
- Είμαστε αυτοί που δεν καταφέραμε να σβήσουμε εντελώς τις κηλίδες του αίματος από πάνω μας.
Και όλα αυτά για 38,7 ευρώ τη μέρα.
Εγώ θα με σεβόμουν εάν ήξερα. Τώρα, ξέρεις κι εσύ.
Λάμπρος Λιάπης (εχθρός της πραγματικότητας).
