Ένας νεαρός άνδρας ήρθε σε έναν σοφό πρεσβύτερο και είπε:
“Θέλω να ανοίξω τα πνευματικά μου μάτια ώστε να βλέπω τον κόσμο όπως είναι!”
– Και δεν φοβάσαι τι θα δεις; ρώτησε ο γέροντας.
– Όχι, δεν φοβάμαι !
Ο γέροντας άγγιξε τα μάτια του και ρώτησε:
– Τι βλέπεις τώρα;
Ο νεαρός κοίταξε και είπε: “Βλέπω ζώα, όπως οι άνθρωποι!
– Και αυτό συμβαίνει επειδή τα ζώα με τις πράξεις τους συχνά ενεργούν σαν άνθρωποι!
Τότε ο Γέροντας άγγιξε ξανά τα μάτια του νεαρού και ρώτησε:
– Και τώρα, τι βλέπεις;
Κοίταξε γύρω και αναφώνησε:
– Βλέπω, ανθρώπους σαν τα ζώα!
“Και αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι συχνά συμπεριφέρονται σαν ζώα και τους είδατε ως ανθρώπους μέχρι να καθαριστεί η όρασή σου!”
– Αλλά είναι πολύ τρομακτικό να το δεις, πατέρα! Πες μου εσύ τι βλέπεις;
– Βλέπω όλους ως παιδιά μου, γιε μου! ο γέροντας απάντησε.
– Και ποια είναι αυτά τα μάτια, πρεσβύτερε ;
– Αυτά είναι τα μάτια της αγάπης, γιε μου αλλά πρέπει να τα πάρετε μόνοι σας!
Τα μάτια βλέπουν τα πάντα, η καρδιά καταλαβαίνει τα πάντα και μόνο η ΑΓΑΠΗ αντέχει τα πάντα.
Του μοναχού Συμεών Άθω