Γέροντας Παΐσιος: Η καλύτερη επιχείρηση που μπορεί να φτιάξει ο άνθρωπος

Αναφέρει ο Aγιος Παϊσιος:

Πρέπει να έχουμε μέσα μας ένα εργοστάσιο καλών λογισμών.

Αν δεν έχουμε, τότε και ό Μέγας Αντώνιος να είναι γέροντας μας και να κάνει συ­νέχεια θαύματα, δεν θα μπορέσει σε τίποτα να μας βοηθήσει.

Βλέπετε, όταν ό Κύριος μας ήταν πάνω στο Σταυρό και συνέβησαν εκείνα τα φρικτά γεγονότα: οί δύο ληστές πού συσταυρώθηκαν μαζί Του, Τον αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο ό καθένας.

Ό ένας λοιπόν ληστής, ό εξ ευωνύμων, ό όποιος είχε μέσα του δημιουργήσει εργοστάσιο παραγωγής κακών λογισμών, τον βλαστημούσε.

Ό άλλος όμως, ό εκ δεξιών, πού είχε καλούς λογισμούς, μετανόησε ,σώθηκε και μπήκε στον Παράδεισο.

Θα σας πω κι ένα γεγονός μ’ ένα γεροντάκι από την Καψά­λα.

Αυτό το γεροντάκι είχε ακριβώς τέτοια μη­χανή, πού πάντα σκεφτόταν την καλή πλευρά του κάθε θέματος.

Μόνο για το καλό είχε μάτια, για να βλέπει, για το κακό ήταν πάντα τυφλός.

Κάποτε κάποιοι κοσμικοί τον επισκέφθηκαν και του πήγαν σαν δώρο ένα μικρό ραδιοφωνάκι και του το πρόσφε­ραν.

Το πήρε ό γέροντας στα χέρια του και με θαυμασμό το πε­ριεργαζόταν.

Τους ρώτησε που σε ποιο κράτος κατασκευά­ζεται και εκείνοι του είπαν «στην Ιαπωνία».

Ενώ λοιπόν με θαυμασμό το περιεργαζόταν, ξαφνικά βλέπουν να παίρνει το πρόσωπο του χαρούμενη διάθεση και φιλώντας το ραδιόφωνο να λέει:

– Δόξα Σοι, ό Θεός!

Τον ρωτούν τότε οι επισκέπτες του για ποιο λόγο χαίρεται και δοξάζει το Θεό κι εκείνος τους εξηγεί:

– Να, χάρηκα, γιατί έγιναν και οι Ιάπωνες χριστιανοί και βάζουν στα πράγματα πού κατασκευάζουν σαν σήμα τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό».

Είχε δει ό γέροντας το και, το θετικό και αρνητικό πό­λο στις μπαταρίες, και το πέρασε για σταυρό.

Το γεροντάκι αυ­τό με το λογισμό του στάθηκε σ’ αυτό, ενώ, αν είχε κακούς λο­γισμούς, θα μπορούσε να τους μαλώσει πού του πήγαν ραδιόφω­νο, ενώ αυτός ήταν ασκητής κ.λ.π.

Το ίδιο γεροντάκι, όταν περνούσε κάποιο αεροπλάνο από πάνω, αμέσως με ευλάβεια σταυροκοπιόταν. Κάποτε ένας ρώτη­σε:

– Γέροντα, γιατί, όταν βλέπεις αεροπλάνο, κάνεις το σταυ­ρό σου;

Κι εκείνος με μια πηγαία, φυσική ευλάβεια και απλότητα του άπαντα:

– Μα, δε βλέπεις, παιδί μου, ότι έχει το σχήμα του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Χρίστου μας;

Και εδώ το γεροντάκι αυτό, ενώ μπορούσε να πιάνει τίς κα­κές πτυχές του αεροπλάνου, όπως το ότι βομβαρδίζει και σκο­τώνει, αυτό στεκόταν στο σχήμα του σταυρού πού έφερε κι έτσι ό θόρυβος και ή θέα του αεροπλάνου του γινόταν αιτία να μετα­φερθεί στο Γολγοθά.

Πριν αρκετά χρόνια κατέβηκα στην Αθήνα για κάποια δουλειά και φιλοξενήθηκα στο σπίτι ενός αδελφού χριστιανού.

Το σπίτι του ήταν κοντά σ’ έναν κεντρικό δρόμο με αποτέλεσμα να έχει πολλή φασαρία.

Το βράδυ μου είπε αυτός ό αδελφός ότι από την πολλή φασαρία δεν μπορούσε τίς νύχτες να κλείσει μάτι, με αποτέλεσμα να έχουν σπάσει τα νεύρα του και να αναγκά­ζεται να παίρνει χάπια ηρεμιστικά.

Αφού φάγαμε, μου έδωσαν ένα δωμάτιο, για να πάω να ξεκουραστώ και δείχνοντας το, μου είπε:

~ Γέροντα, εδώ είναι το δωμάτιο, αλλά δεν ξέρω αν θα κλείσω μάτι μ’ αυτή τη φασαρία των αυτοκινήτων, πού ακούγεται από το δρόμο.

Αφού πέρασε ή νύχτα και βγήκα από το δωμάτιο μου, με ρωτά:

Γέροντα, δεν έκλεισα μάτι, από τη φασαρία, εσείς τι κάνατε;

Τότε του είπα;

– Ποτέ, ούτε στο Όρος, δεν κοιμήθηκα τόσο καλά και τόσο πολύ.

– Γέροντα, μου είπε, πώς είναι δυνατόν να γίνεται αυτό; Τότε του διηγήθηκα το τί μου συνέβη από τη στιγμή που μπήκα στο δωμάτιο.

(Εκείνον τον καιρό ήταν σε εξέλιξη ό πό­λεμος στο Βιετνάμ και καθημερινά ακούγαμε δυσάρεστα νέα α­πό τον εκεί πόλεμο και εγώ έκανα προσευχή, για να βοηθήσει ό Θεός).

– Όταν μπήκα στο δωμάτιο, πήγα και γονάτισα μπροστά στο κρεβάτι.

Τα χέρια μου και το κεφάλι μου τα είχα ακουμπι­σμένα επάνω στο κρεβάτι κι άρχισα να εύχομαι γι’ αυτούς πού πολεμούν και σκοτώνονται στο Βιετνάμ.

Από κάτω ακουγόταν ή φασαρία των αυτοκινήτων, εγώ όμως, επειδή ό νους μου ήταν στο Βιετνάμ, μετέτρεπα με τη φαντασία μου τον ήχο των αυτοκινήτων και φανταζόμουν τα άρματα μάχης, τον θόρυβο πού κά­νουν, όταν περνούν, φανταζόμουν πώς εκεί κάτω σκορπούν το θάνατο, γκρεμίζουν σπίτια κ.λ.π.

Από κάτω από το δρόμο πότε-πότε περνούσε κάποιος μοτοσικλετιστής με μηχανή πολλών κυβικών, πού έκανε υπερβολικά δυνατό θόρυβο, με αποτέλεσμα να τρίζουν τα παράθυρα.

Αμέσως φανταζόμουν τα αεροπλάνα, πού πετούσαν στο Βιετνάμ και βομβάρδιζαν και έβλεπα να σκο­τώνονται ανελέητα μικρά παιδιά και γεροντάκια.

Με είχε πιά­σει ένα γλυκό παράπονο κι έκλαιγα για την όλη εκεί κατάστα­ση κι έλεεινολογούσα τον εαυτό μου, πού ήμουν σε ωραίο δω­μάτιο με ωραία στρωμένο κρεβάτι, πού είχα φάει καλά και γενι­κά δεν είχα κανένα πρόβλημα.

Και ενώ έκλαιγα γι’ αυτά και εί­χα μια πολύ μεγάλη πνευματική ηρεμία, με πήρε ό ύπνος γονατιστό και κοιμήθηκα εκεί τη νύχτα, χωρίς να διακοπεί καθόλου ό ύπνος μου.

«Έτσι, λοιπόν, επειδή ό λογισμός μου ήταν σ’ αυ­τούς πού υπέφεραν στο Βιετνάμ, δε με πείραζε ή φασαρία των αυτοκινήτων.

«Έτσι να κάνεις και συ: Να βάλεις με το λογισμό σου ότι ενώ έ­ξω γίνεται πόλεμος και ενώ όλοι σκοτώνονται, οι περιουσίες τους καταστρέφονται, τα σπίτια τους γκρεμίζονται ή πεθαίνουν από την πείνα, εσένα σ’ έχουν σ’ ένα πολυτελέστατο σπίτι , τρως, πίνεις, σε πληρώνουν, δεν κινδυνεύεις, μόνο ακούς το θόρυβο αυτών πού πολεμούν και μ’ αυτό τον τρόπο σου δίνεται αιτία να δοξολογείς το Θεό και όχι να αναγκάζεσαι να παίρνεις χάπια ηρεμιστικά» ή λύση είναι μία: «ό καλός λογισμός»·

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ιερομ.Χριστοδούλου, Αγιορείτου Ι.Γυν.Ησυχ. Παναγία η Φοβερά Προστασία-Χαλκιδική