Ιστορίες από το χωριό «Οι κομπόστες»

Στην δεκαετία του 1950, που παιδί ακόμα, περνούσα τις καλοκαιρινές μου διακοπές στο χωριό, έτρωγα με μεγάλη μου ευχαρίστηση όλα τα φρούτα.

Τι ήταν όμως κομπόστα δεν ήξερα και ούτε έφτιαχνε η μάνα μου στο σπίτι. Τρώγαμε όλοι μας φρούτα, αλλά όχι κομπόστες.

Πολύ περισσότερο δεν ήξεραν τι είναι οι κομπόστες στο χωριό. Κι όμως, όπως θα σας διηγηθώ, ήξεραν να φτιάχνουν ένα είδος κομπόστας

.Η γριά Κεντρογιάννενα στην αυλή του σπιτιού της, κάπου στο κέντρο του χωριού, είχε μία καρυδιά και πολλές φορές την επισκεπτόμαστε για να κόψουμε και να φάμε φρέσκα καρύδια.

Βέβαια μέχρι να βγάλουμε την πράσινη ακόμα φλούδα τους, να τ’ ανοίξουμε και να καθαρίσουμε και να γευτούμε τον νόστιμο καρπό τους, τα χέρια μας και πολλές φορές και τα ρούχα μας να γίνονταν καταπράσινα.

Φώναζε ασφαλώς η μάνα μου γι’ αυτό, αλλά ποιος την άκουγε μπρος στη νοστιμιά των καρυδιών.

Μια μέρα που μπήκαμε στο σπίτι της γριά Κεντρογιάννενας, για να την χαιρετίσουμε, την βλέπω να καθαρίζει κάτι αχλάδια και να τα ρίχνει μέσα στο νερό, σ’ ένα μπακράτσι που είχε στη φωτιά.

Την ρωτάω «γιατί θειά τα βράζεις τ’ αχλάδια;»

Και μου απαντάει «Βλέπ’ς παιδάκι μ’, δεν έχω δόντια, είναι σκληρά τα ρημάδια και δεν μπορώ να τα φάω. Ετσι τα βράζω κι εγώ λιγ’λάκι, μαλακών’νε και μπορώ να τα φάω».

Έμεινα έκπληκτος απ’ την εφευρετικότητα της και την ρώτησα πως της ήρθε η ιδέα, για να πάρω την απάντηση «Αμ’ έτσι κάναν’ απ ανέκαθεν, όσ’ δεν είχαν δόντια και δεν μπόραγαν να φάνε».

Στο χωριό εκείνη την εποχή η ζάχαρη ήταν είδος εν ανεπαρκεία, κι έτσι η γριά Κεντρογιάνενα, και φαντάζομαι και όσοι άλλοι έκαναν το ίδιο, δεν έριχνε και ζάχαρη στα φρούτα που έβραζε, αλλά αρκούσε ο γλυκός χυμός των φρούτων, για να είναι νόστιμα.

Να λοιπόν πως από παλιά στο χωριό έφτιαχναν κομπόστες, έστω και χωρίς να το ξέρουν.

Μάιος 2011


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!