Μετά τήν κοίμησι τοῦ Γέροντα Ἐλπιδίου τοῦ Νεοσκητιώτου [δίδυμου αδελφοῦ τοῦ Ἁγ. Φιλουμένου τοῦ Ἀγιοταφίτου] συνέβη καί τό ἑξῆς χαριτωμένο περιστατικό, ἀπ᾽ τό ὁποῖο φαίνεται ἡ ἰδιαίτερη σχέσι πού εἶχε μέ τούς Ἁγίους: “Τό Νοέμβριο τοῦ 1983”, διηγεῖται ὁ π. Νήφων, “ὁ π. Ἐλπίδιος ἀρρώστησε καί θά κατέβαινε στήν Ἀθήνα γιά νά πάη στούς γιατρούς. Πρίν φύγη ἀπ᾽ τή σκήτη, γνωρίζοντας τή μεγάλη εὐλάβειά του γιά τόν Ἅγ. Νήφωνα, τοῦ εῖπα:
—Γέροντα, στίς 23 Δεκεμβρίου εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ ἀγαπημένου σου Ἁγίου. Ὅταν θά γυρίασης ἀπ᾽ τήν Ἀθήνα, νά θυμηθῆς νά φέρης γλυκά γιά νά κεράσουμε τούς ἀδελφούς.
—Μήν στενοχωριέσαι, μοῦ ἀπάντησε μέ νόημα, καί τόν Ἄγιο Νήφωνα θά γιορτάσουμε καί γλυκά θά φέρουμε!
Πέρασαν οἱ μέρες καί ὁ Γέροντας κοιμήθηκε στίς 2 Δεκεμβρίου καί βεβαίως δέν ἐπέστρεψε στό Ἅγ. Ὄρος. Τό βράδυ τῆς 22ας Δεκεμβρίου, μετά τόν Ἑσπερινό τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, θυμήθηκα τήν ὑπόσχεσι τοῦ Γέροντα καί τοῦ εἶπα μέ παράπονο:
—Γέροντά μου, μοῦ εἶπες νά μήν ἀνησυχῶ, διότι θά ἔχουμε κεραστικά γιά τήν ἑορτή, ἀλλά ἐσύ ἔφυγες γιά τόν οὐρανό! Τί θά γίνη τώρα;
Πέρασε, λοιπόν, τό βράδυ καί τό ἑπόμενο πρωΐ, ὅταν τελείωσε ἡ Θ. Λειτουργία πήγαμε ὅλοι οἱ πατέρες γιά φαγητό. Τότε εἶδα ἔκπληκτος στό τραπέζι πολλά κεραστικά.
—Ποῦ βρέθηκαν αὐτά ἐδώ;, ρώτησα ἀπορημένος τούς πατέρες.
—Ξέρεις, μοῦ εἶπαν, χθές τό βράδυ ἦλθαν δυό πνευματικά παιδιά τοῦ π. Ἐλπιδίου καί τά ἔφεραν.
—Γέροντά μου, εἶπα τότε μέ συγκίνησι, πραγματικά ἀγαπᾶς πολύ τόν Ἅγ. Νήφωνα καί σίγουρα ἔχεις βρεῖ παρρησία στόν οὐρανό!”.
