Μιά μάνα μέ τρία παιδιά, ἔμεινε ἔγκυος στό τέταρτο. Θεώρησε πολλά τά τέσσερα παιδιά καί πῆγε στό γιατρό, νά τόν συμβουλευτεῖ γιά τήν ἄμβλωση.
Ὁ γιατρός, τίμιος ἄνθρωπος, τῆς εἶπε ὡς ἐπιστήμονας, τούς κινδύνους πού συνεπάγεται γιά τήν γυναίκα ἡ ἄμβλωση.
Ἡ γυναίκα πού κι ἡ ἴδια ἐφοβεῖτο τήν ἐπέμβαση, στενοχωρέθηκε κι ἦταν ἀναποφάσιστη: Δέν ἤθελε νά κρατήσει τό παιδί, ἀλλά ἐφοβεῖτο καί τήν ἄμβλωση!
Τότε ὁ γιατρός τῆς λέει:
-Μήν στενοχωριέστε. Ὑπάρχει τρόπος ν’ ἀποφύγομε τήν ἄμβλωση!
Ἔλαμψε τό πρόσωπο τῆς γυναίκας: -Ἀλήθεια γιατρέ; Πῶς;
-Εἶναι ἁπλό: Θ’ ἀφήσομε νά γεννηθεῖ τό τέταρτο καί θά φέρεις νά σκοτώσουμε τό τρίτο! Ἔτσι καί τήν ἄμβλωση θ’ ἀποφύγουμε καί τά παιδιά θά παραμείνουν τρία!
Τότε ξύπνησε ἡ ΜΑΝΑ μέσα της καί κατάλαβε τό λάθος της.
Εἴθε τό ξύπνημα αὐτό ὁ Θεός, νά τό φέρει στήν καρδιά τῆς κάθε μητέρας, καί τό στόμα τοῦ Ἅδη, πού καταπίνει τίς χιλιάδες τῶν ἀμβλώσεων, νά κλείσει γιά πάντα!