Μάθημα στους γονείς! (Διδακτικό κείμενο)

Ἑλένης Ἀναστασίου Ἐκπαιδευτικοῦ

– Μαμά, μπαμπά, ξυπνῆστε! Θά ἀργήσουμε.

– Κική, μή φωνάζεις! Θά ξυπνήσεις τήν ἀδερφή σου.

– Ἡ Ἑλένη εἶναι ἤδη ξύπνια καί ἑτοιμάζεται.

– Ἑτοιμάζεται γιά ποῦ;

– Γιά τήν ἐκκλησία.

– Ἔλα, βρέ Κική, αὐτό τό πρᾶγμα κάθε Κυριακή. Μία μέρα πού τήν ἔχουμε νά κοιμηθοῦμε… Σέ πήγαμε τήν προηγούμενη Κυριακή.

– Μπαμπά, ἡ μέρα δέ λέγεται «Ὑπνιακή» γιά νά τήν ἀφιερώνουμε στόν ὕπνο. Κυριακή λέγεται, γιατί εἶναι ἀφιερωμένη στόν Κ-ύ-ρι-ο. Πάω νά χτενίσω τά μαλλιά μου καί σᾶς περιμένω στό σαλόνι.

(Φεύγει ἡ Κική)

– Τί κάνουμε τώρα;

– Τί νά κάνουμε; Θά ἑτοιμαστοῦμε καί θά τήν πάρουμε ἐκκλησία. Μᾶς ξύπνησε πού μᾶς ξύπνησε, πάει ὁ πρωινός ὕπνος.

(Ἀργότερα τήν ἴδια μέρα)

– Τί ὄμορφη μέρα! Ἦταν καλός ὁ καιρός, ἀπολαύσαμε καί τή βόλτα μας. Μπράβο, Κική! Ἦταν ὡραία ἡ ἰδέα σου τελικά. Νά τό ἐπαναλάβουμε καί τήν ἄλλη Κυριακή.

– Ἅμα εἶναι νά πηγαίνουμε ἐκκλησία γιά τή βόλτα μετά, ἄς εἶναι. Τουλάχιστο θά πηγαίνουμε.

– Μποροῦμε νά ξυπνοῦμε καί πιό ἀργά καί νά πηγαίνουμε κατευθείαν στή βόλτα.

– Τί ἔγινε τώρα; Ἀπό «Ὑπνιακή» τήν ὀνομάσαμε «Βολτιακή»; Μή γελᾶτε! Γιατί νομίζετε ὅτι περάσατε ὡραία; Ἐπειδή γαλήνεψε ἡ ψυχή σας μέ τή Θεία Λειτουργία καί εἴχατε ὄρεξη μετά γιά ὅλα τά ἄλλα.

– Λές;

– Λέω καί παραλέω… Δέν τή λένε τυχαία Κυριακή τή μέρα. Εἶναι ἀφιερωμένη στόν Κύριο. Κι ἅμα ξεκινᾶ μέ Κύριο, πάει καλά! Ἄ! Ἀπό δῶ καί μπρός τέρμα τό Κική! Κυριακή δέ μέ βαφτίσατε; Κυριακή θά μέ φωνάζετε!

– Μᾶς βάζεις δύσκολα! Δέκα χρόνια τώρα σέ φωνάζουμε Κική καί θά τό ἀλλάξουμε τώρα;

– Θά τό συνηθίσετε. Ὅταν μέ φωνάζετε Κική, δέ θά ἀπαντῶ. Τότε θά θυμᾶστε καί θά μέ φωνάζετε Κυριακή. Σιγά σιγά θά ἔρχεται ἀπό μόνο του.

– Μάλιστα! Νά τό δοκιμάσουμε κι αὐτό, δεσποινίς… Κυριακή!

– Μπράβο, μπαμπά! Καλά ἀρχίσαμε!

– Καί γιά νά ἔχουμε καλό ρώτημα, πῶς σου ἦρθε αὐτή ἡ ἰδέα; Γιά νά ἀκονίσεις τό μυαλό μας, τώρα στά γεράματα;

– Σιγά τά γεράματα! Τό ὄνομα Κυριακή ἔχει νόημα, τό Κική δέ σημαίνει κάτι..

– Νόημα; Τί νόημα;

– Γιατί μέ βγάλατε Κυριακή;

– Σοῦ δώσαμε τό ὄνομα τῆς γιαγιᾶς σου τῆς Κούλας.

– Ἀ ναί! Οὔτε ἡ γιαγιά ἦταν Κυριακή.

– Ἄρα;

– Θά λέμε συνέχεια τά ἴδια πράγματα; Δέν εἴπαμε τό πρωί ὅτι Κυριακή σημαίνει τοῦ Κυρίου, δηλαδή ἀφιερωμένη στόν Κύριο;

– Τό εἴπαμε, ἔ; Πάνω στόν ὕπνο πού μᾶς ἔπιασες, ποῦ νά συγκρατήσουμε τέτοιες πληροφορίες. Καί λοιπόν;

– Μοῦ ἀρέσει νά εἶμαι τοῦ Κυρίου. Ὅπως καί ἡ μέρα Κυριακή. Τόσο ὄμορφη, γαλήνια καί γεμάτη ζωντάνια. Κι ἅμα εἶναι νά σᾶς κάνω κι ἐσᾶς χαρούμενους, ὅπως σᾶς ἔκανε σήμερα αὐτή ἡ μέρα, δύο φορές θέλω νά μέ λέτε ἔτσι.

– Ἐντάξει τότε! Σύμφωνοι! Δηλαδή… θά τό προσπαθήσουμε. Θά ἐξασκηθοῦμε τελοσπάντων!

– Μέ τήν κουβέντα ἡ ὥρα πέρασε. Κική, Ἑλένη, πηγαίνετε νά πλύνετε τά χέρια σας γιά τό μεσημεριανό. Κική, γιατί στέκεσαι σάν κολόνα; Κική! Ὤχ, ξέχασα! Κυριακή, πήγαινε νά πλύνεις τά χέρια σου!

– Κοίτα πῶς ἔφυγε τρέχοντας! Αὐτό τό παιδί θά μᾶς τρελάνει….

– Ἤ θά μᾶς βάλει μυαλό!!!

Παρέμβαση Ἐκκλησιαστικὴ
Ὀρθόδοξο πνευματικὸ ἔντυπο – Ἐκκλησία τῆς Κύπρου
Ἔτος 13ο – Τεῦχος 46ο -Μάϊος – Αὔγουστος 2020

Πηγή: simeiakairwn


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!