Θέλω νά σᾶς πολυ-παρακαλέσω νά τό κάνετε τάμα καί ἱερή συνήθεια να λέτε κάθε μέρα δύο σύντομες προσευχές, πού ἔχουμε ἐντολή ἀπό τήν Ἐκκλησία μας νά τίς λέμε. Ἡ μία εἶναι τό «Πάτερ ἡμῶν» καί ἡ ἄλλη εἶναι τό «Πιστεύω».
Κάθε μέρα να λέτε δύο σύντομες προσευχές
1. ΣΤΗΝ ΠΡΩΪΝΗ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Θεώρησα ὅμως πολύ ἀναγκαῖο στό μάθημα αὐτό νά παρεκκλίνω, γιά νά σᾶς μιλήσω γιά ἕνα πολύ σοβαρό θέμα, γιά τήν προσευχή. Μέ πονάει πολύ, ἀγαπητοί μου, τό ὅτι οἱ ἄνθρωποι σήμερα, μικροί καί μεγάλοι, δέν προσεύχονται, ἔστω καί μέ μία μικρή προσευχούλα στόν Θεό. Γι᾽ αὐτό στό φυλλαδιάκι αὐτό θέλω νά σᾶς πῶ καί θέλω νά σᾶς πολυ-παρακαλέσω νά τό κάνετε τάμα καί ἱερή συνήθεια να λέτε κάθε μέρα δύο σύντομες προσευχές, πού ἔχουμε ἐντολή ἀπό τήν Ἐκκλησία μας νά τίς λέμε. Ἡ μία εἶναι τό «Πάτερ ἡμῶν» καί ἡ ἄλλη εἶναι τό «Πιστεύω». Νά λέτε λοιπόν
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἈμήνΠάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ Βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ, Ἀμήν.
Καί τελείωσε τήν προσευχή μέ τό, Δι᾽ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, Ἀμήν.
2. ΣΤΗΝ ΒΡΑΔΥΝΗ ΣΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ
Προτοῦ νά κοιμηθεῖτε, ἀγαπητοί μου, θά λέτε πάλι τό «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός…» καί τό «Πάτερ ἡμῶν». Ἀλλά σ᾽ αὐτή τήν βραδυνή προσευχή μας πρέπει νά λέγουμε καί τό «Πιστεύω». Ἄν εἴχατε χρόνο καί εἴπατε τό πρωί τό «Πιστεύω», φτάνει. Πάντως, μιά φορά τήν ἡμέρα, πρέπει νά ὁμολογοῦμε τήν Πίστη μας στό Θεό, τά «δώδεκα ἄρθρα τῆς Πίστης μας» στόν Θεό, πού λέμε. Καί αὐτά τά δύο, τό «Πάτερ ἡμῶν» καί τό «Πιστεύω», πρέπει σιγά-σιγά νά τά μάθουμε ἀπέξω. Θά λέτε λοιπόν:
«Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων. Καί εἰς ἕνα Κύριον ᾽Ιησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾽ οὗ τά πάντα ἐγένετο. Τόν δι᾽ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου καί παθόντα καί ταφέντα. Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατά τάς Γραφάς. Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς· οὗ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καί εἰς τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον, τό κύριον, τό ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον, τό λαλῆσαν διά τῶν προφητῶν. Εἰς Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾽Αποστολικήν ᾽Εκκλησίαν. ῾Ομολογῶ ἕν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ᾽Ανάστασιν νεκρῶν. Καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»
Μετά τά παραπάνω, ἀγαπητοί μου, ἄν ἔχετε χρόνο, ἀλλά νομίζω τό ἔχετε καί ἀνάγκη, νά λέτε: «Σέ εὐχαριστῶ, Χριστέ μου, πού μέ φύλαξες ὅλη τήν ἡμέρα, ἐμένα καί τήν οἰκογένειά μου». Ἄν εἴχατε καμία δυσκολία στήν οἰκογένεια, νά τήν λέτε ἐκείνη τήν ὥρα, παρακαλώντας τήν Παναγία μας νά σᾶς βοηθήσει. Ἔπειτα νά λέτε: «Φύλαξέ μας, Παναγία μου, ὅλη τήν νύχτα, γιά νά καλοξημερώσουμε. Δῶσε κουράγιο στούς ἀρρώστους, φύλαξέ μας ἀπό ἀρρώστιες καί φώτισε τούς γιατρούς νά βροῦν τά κατάλληλα φάρμακα γιά τήν θεραπεία τους. Ἔχε καλά, Χριστέ καί Παναγία μου, ὅλο τόν κόσμο». Ἄν, τέλος πάντων, κάτι συνέβη καί δέν ἔχεις χρόνο γιά προσευχή, νά λές τήν σύντομη προσευχούλα τῆς Ἐκκλησίας μας, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ με» καί τό, «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσε με». – Προτοῦ νά κοιμηθεῖς σταύρωσε τό μαξιλάρι σου τρεῖς φορές λέγοντας «Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀμήν».
Μακαριστός Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρός Ἰερεμίας
Πηγή: xristianos
