Μέσα στον χωροχρόνο υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στιγμάτισαν την ιστορία. Μερικοί απ’ αυτούς άφησαν πίσω έργα σκότους και καταστροφής, λόγους μίσους και εγωισμού, φέρανε δυστυχία, πείνα, θάνατο. Μερικοί άλλοι άφησαν πίσω έργα αγαθά και δημιουργικά, λόγους αγάπης και συγχώρεσης, φέρανε χαρά, ευημερία και ανάπτυξη.
Μέσα στον χωροχρόνο μας ελάχιστοι άνθρωποι αναγνωρίζονται απ’ όλους. Ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που αναγνωρίζονται ως άνθρωποι με φως, με πνευματική διαύγεια, με μεγαλείο ψυχής, με θεϊκή ταπείνωση που το άγγιγμά τους στον κόσμο τούτο άνθισε γαλήνη και ειρήνη.
Κι όμως αυτή στέκεται ταπεινά ως κόρη υπάκουη στο Κύριό της. Στέκεται χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες αναγνώρισης, χωρίς να αναζητά κολακείες. Το μόνο που θέλει είναι να ευαρεστεί τον Υιό της, τον Θεό της.
Τι φοβερό; Δεν μπορεί η ανθρώπινη λογική να τ’ αντέξει. Να είσαι η μάνα του Θεού!!! Να είσαι αυτή που θήλαζες τον Σωτήρα! Να είσαι αυτή που χτένιζες, που τάιζες, που καθάριζες, που χάιδευες, που νανούριζες, που νουθετούσες, που συζητούσες για ώρες ατέλειωτες με τον Άναρχο, τον Άπειρο, τον Δημιουργό Θεό.
Να ποια είναι η Μαρία, η Υπεραγία Θεοτόκος. Τόσο αγαθή που σκήνωσε μέσα της η Αγάπη. Τόσο απλή που γέννησε την Αγάπη. Τόσο ταπεινή που κι αυτή αγάπησε όσο κανείς και γι’ αυτό πόνεσε όσο κανείς.
Παναγία. Έτσι την ξέρουμε, έτσι την τιμούμε. Μα πάντα θα είναι η προσιτή Μαρία για όλους μας. Πάντα θα παραμένει η κόρη από την Ναζαρέτ που έδωσε στο κάλλος άλλη υπόσταση και βάθος.
Και ενώ είναι η Πλατυτέρα των Ουρανών παρά ταύτα θα συνεχίζει να παραμένει μια μάνα που πάντα συμπονά, που πάντα ακούει, που πάντα προστατεύει, που πάντα εύχεται για όλους μας.
Η Παρθένος Μαρία φεύγει από τον κόσμο τούτο και γίνεται πλέον η Μαρία όλων μας, η Μάνα όλων μας. Η Παναγία παίρνει την θέση της στον ουρανό ώστε να αγκαλιάζει από εκεί πιο άνετα ολάκερη την γη.
Όχι κάποιος βασιλιάς ή στρατηλάτης, όχι κάποιος πολιτικός ή πλούσιος, όχι κάποιος επιστήμονας ή φιλόσοφος, όχι κάποιος θρυλικός ήρωας ή γενναίος καινοτόμος αλλά μια απλή γυναίκα έγινε η πηγή της Σωτηρίας μας, έγινε το φθαρτό μέσο που αφθαρτοποίησε την ανθρώπινη φύση μας.
Μια Μαρία έφυγε. Μια Παναγία ήρθε.
Γι’ αυτό χαιρόμαστε, γι’ αυτό εορτάζουμε, γι’ αυτό δακρύζουμε, γι’ αυτό ευτυχούμε, γι’ αυτό ειρηνεύουμε…
Μια Μαρία κοιμήθηκε. Μια Παναγία γεννήθηκε.
Ο Όσιος Παΐσιος έχοντας δει την Παναγία είπε ότι το πρόσωπο της συγκεκριμένης ιερής εικόνας της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας πλησιάζει όσο κανένα άλλο το πρόσωπο της Παναγίας μας.
