Όταν διαβάζω το Ευαγγέλιο, δεν μιλώ εγώ, αλλά ο Ίδιος ο Κύριος. Ο Ίδιος είναι μέσα σ’ αυτές τις λέξεις, τις θεόπνευστες, τις θαυμαστές.
Το ίδιο βλέπω, λόγου χάριν, στην εικόνα του Θείου Εσταυρωμένου. Ο Ίδιος είναι και εκεί, στην εικόνα ή τον Σταυρό. Ο Ίδιος είναι και στην ευλογία του λειτουργού, που γίνεται με κίνησι σταυροειδή. Και όταν ο πιστός κάνη τον Σταυρό του, εκεί είναι πάλι η δύναμις του Θεού, αρκεί να έχει πίστι η καρδιά.
«Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Ματθ. ιη’ 21, 22). Ο Καρδιογνώστης Κύριος ξέρει ότι οι άνθρωποι είναι υποκείμενοι σε συχνές πτώσεις, αλλά και ότι συχνά μεταμελούνται και σηκώνονται. Γι’ αυτό και μας εντέλλεται να συγχωρούμε συχνά τις παραβάσεις τους. Αλλά και ο Ίδιος πρώτος εκπληρώνει τον άγιο λόγο του. Όσες φορές πηγάζει από την καρδιά σου η λέξις «μετανοώ», Εκείνος ευθύς σε συγχωρεί.
Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 239-240
Πηγή: simeiakairwn
