Στην Αγία Άννα, ζούσε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, ο οποίος έκανε συχνά παρακοές. Ήτανε παραμονή μιας εορτής της Παναγίας.
«Γέροντα», λέει ο υποτακτικός, «θα πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, διότι της Παναγίας, εορτή είναι αύριο. Τί θα φάμε ;»
«Παιδί μου», του λέει ο Γέροντας, «εδώ οι γείτονές μας ψαράδες είναι. Ώρες ψάρευαν και δεν πιάσανε ψάρια. Αν ήθελε η Παναγία να τρώγαμε ψάρια, θα έπιαναν, θα έφερναν και σε μας. Να μην πας για ψάρεμα».
«Όχι, Γέροντα», ξαναλέει ο υποτακτικός, «εγώ θα πάω να ψαρέψω».
«Μην πηγαίνεις», επαναλαμβάνει ο Γέροντας.
«Όχι, θα πάω», λέει ο υποτακτικός και φεύγει. Ο Γέροντας τότε σκέπτεται ότι ο υποτακτικός του ευρίσκεται σε παρακοή. αν του τύχει κανένας μεγάλος πειρασμός του υποτακτικού του ;
Μήπως γλιστρήσει εις την θάλασσα ; Δια τούτο μπαίνει στο κελί του και κάνει προσευχή, κάνει κομποσχοίνι για τον υποτακτικό του.
Ο υποτακτικός πηγαίνει στην θάλασσα, πετάει την πετονιά. κάτι έπιασε το αγκίστρι. Τραβάει δυνατά. Βγαίνει τότε ξαφνικά ένας αράπης μαύρος κατάμαυρος, με αγριωπά μάτια, έτοιμος να ορμήσει επάνω στον μοναχό !
Αλλά μια αόρατος δύναμις τον κρατούσε. Αυτός τρομοκρατημένος φεύγει. ο διάβολος ακολουθεί από πίσω, μέχρι την Αγία Άννα, μέχρι το κελλί του
Του λέει τότε ο διάβολος : «ρε, καλόγερε, τί να σου κάνω, που από την ώρα που έφυγες, ο Γέροντας κάνει κομποσχοίνι για σένα ; Ειδάλλως, θα σε έπνιγα μέσα στη θάλασσα. στη θάλασσα θα σ΄ έπνιγα !»
Να τι κάνει η παρακοή.
