Πειρασμοί και θλίψεις

«Όταν έρχονται πειρασμοί και θλίψεις είναι άσκοπο και ανώφελο να εξετάζουμε από πού ή από ποιον προήλθαν. Ανυψώνουμε τον νου μας στον Θεό και τα δεχόμαστε όλα ως ‘το Ποτήριον του Πατρός’

Συχνά στα παθήματα ο νους μας σκοτίζεται. Αδυνατούμε να δούμε τη δική μας αδικία και μεμφόμαστε τους άλλους. Ως εκ τούτου, η αγάπη ψύχεται και οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη ερήμωση.

Εκ των υστέρων, όταν περάσει ο πειρασμός, συνειδητοποιούμε την αγαθή Πρόνοια του Θεού, που είτε μας έσωσε από κάποια μεγαλύτερη συμφορά, είτε μας άνοιξε ευρύτερους ορίζοντες και μας δίδαξε νέα γνώση…

Στις θλιβερές δοκιμασίες πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να αποφύγουμε τον πειρασμό της μεμψιμοιρίας και της μνησικακίας.

Οφείλουμε να εντείνουμε τον διάλογό μας με τον Κύριο και να δεχόμαστε τις θλίψεις ως δίκαια μισθαποδοσία…

Επιπλέον, οφείλουμε να μην παραμείνουμε μόνο στον πόνο, αλλά να ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έστειλε τις θλίψεις, για να μας ανελκύσει από τον βυθό της αμέλειας και της ακηδίας»…

[Αρχιμ. Ζαχαρία Ζαχάρου ‘Ως εκ νεκρών ζώντες’ – Ομιλήματα Τεσσαρακοστής. Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ 2021, σελ. 466-467]

Πηγή: oikohouse


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!