Πώς να εξομολογούμαστε και πως να συγχωρούμαστε

Οσίου Γεωργίου (Καρσλίδη)
Όταν πρόκειται να κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρώτο και βασικό είναι η εξομολόγηση. Ό,τι σας βαραίνει την ψυχή σας, δηλαδή που φταίξατε, να το πείτε στον πνευματικό σας πατέρα καί πάντα να εξομολογείστε στον ίδιο πνευματικό, όχι κάθε φορά να αλλάζετε πνευματικό.

Γιατί όπως πάμε σ᾿ ένα καλό γιατρό και για πρώτη φορά μας ρωτάει πως λέγεσαι και μας κάνει κάρτα και όταν ξαναπάμε δεν τα λέμε από την αρχή, αλλά παίρνει ο γιατρός την κάρτα μας και με λίγα λόγια που θα μας ρωτήσει, μας δίνει τα φάρμακα που πρέπει να πάρουμε, έτσι και ο πνευματικός μας πρέπει να ξέρει πως βαδίζουμε στην ζωή μας και αφού εξομολογηθούμε από τα βάθη της ψυχής, χωρίς να κρύψουμε και το ελάχιστο αμάρτημά μας, πλένουμε την ψυχή μας, όπως, όταν πρόκειται να πάρουμε την Αγία Κοινωνία.

Καθαρίζουμε το σπίτι μας, πλένουμε όλα μας τα ρούχα και τα πάντα καθαρίζουμε, γιατί θα πάρουμε τον Χριστό μέσα μας. Βασικότερο είναι να καθαρίσουμε πρώτα την ψυχή μας και ο καθαρισμός της ψυχής γίνεται με την εξομολόγηση.

Αφού εξομολογηθούμε, θα φροντίσουμε να κάνουμε έναν έλεγχο με προσοχή στον εαυτό μας μη τυχόν φταίξαμε σε κάποιον, αν η συνείδησή μας μας ελέγχει, είμαστε υποχρεωμένοι να πλησιάσουμε αυτόν που πικράναμε και να του ζητήσουμε με μεγάλη ταπείνωση να μας συγχωρήσει.

Κι αν ακόμη κάποιος μας πίκρανε πολύ, αυτόν θα τον πλησιάσουμε και θα του δώσουμε το χέρι με αγάπη Χριστού. Γιατί δεν πρέπει να ζητήσουμε συγχώρηση μόνο απ᾿ αυτόν που πικράναμε, αλλά και απ᾿ αυτόν που μας πίκρανε, να του δώσουμε το χέρι με πραγματική αγάπη, χωρίς εγωϊσμό, αλλά με ταπείνωση και να του πούμε, «έλα, αδελφέ, κάποτε ψυχρανθήκαμε», χωρίς βέβαια να ρίξουμε όλο το βάρος σ᾿ εκείνον, γιατί αν του πούμε ότι έφταιξε εκείνος δεν έχει καμμιά σημασία, ενώ αν πούμε ότι φταίξαμε και οι δυο, δεν θα γίνει σκανδαλισμός, δεν θα πειραχτεί, όταν του πούμε ότι «κάποτε, αδελφέ, ψυχρανθήκαμε, αλλά ας δώσουμε τα χέρια μας, γιατί εγώ θα κοινωνήσω».

Εάν δεν δεχτεί, εμείς δεν πρέπει να θυμώσουμε, αλλά, όταν πάμε σπίτι, να προσευχηθούμε και να παρακαλέσουμε τον Θεό να τον συγχωρήσει. Τότε μόνο θα συγχωρηθούμε κι εμείς.

Από το θαυμάσιο βιβλίο τών Γ.Κ.Χατζοπούλου – Ι.Σ.Διαμαντοπούλου, «Η ζωή και το έργο του Οσίου Πατρός ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ», Δράμα 1982.


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!