«Ἡ ἀπουσία τῶν πιστῶν ἀπό τίς θείες Συνάξεις»

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὅλοι σας χαίρεστε σήμερα καί μόνος ἐγώ βρίσκομαι σέ μεγάλη θλίψη.

Γιατί ὅταν ἀτενίζω τήν πνευματική αὐτή ἀνθρωποθάλασσα καί ἀντικρύσω τόν ἀμέτρητο πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας καί συλλογισθῶ ὅτι μόλις τελειώσει ἡ ἑορτή, ὅλο αὐτό τό πλῆθος θά μᾶς ἐγκαταλείψει καί θά ἀπομακρυνθεῖ, ταράσσομαι καί ὑποφέρει ἡ ψυχή μου, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας, πού γέννησε τόσα πνευματικά παιδιά, δέν μπορεῖ νά τά ἀπολαμβάνει σέ κάθε πνευματική της σύναξη, ἀλλά μόνο κατά τίς ἑορτές.

Πόση θά ἦταν ἡ πνευματική ἀγαλλίαση, πόση ἡ χαρά, πόση ἡ δοξολογία στό Θεό, πόση ἡ ψυχική ὠφέλεια ἄν σέ κάθε σύναξη βλέπαμε τόσο γεμάτη ἀπό τούς πιστούς τήν Ἐκκλησία;

Κι ἐνῶ οἱ ναῦτες καί οἱ καπετάνιοι κάνουν τό πᾶν γιά νά περάσουν τό πέλαγος καί νά φθάσουν στό λιμάνι, ἐμεῖς ἀντίθετα ἀγωνιζόμαστε γιά νά κλυδωνιζόμαστε μέσα σέ κάθε πέλαγος καί βυθιζόμαστε στίς τρικυμίες τῶν κοσμικῶν φροντίδων καί γυρνᾶμε ἄσκοπα στίς ἀγορές καί στά δικαστήρια, ἐνῶ ἐδῶ συναντιόμαστε μία ἤ δύο φορές τό χρόνο.

Ἤ μήπως δέν ξέρετε ὅτι ὁ Θεός τοποθέτησε τίς ἐκκλησίες μέσα στίς πόλεις, ὅπως τά λιμάνια στά πελάγη, γιά νά καταφεύγουμε σ’ αὐτές, κουρασμένοι ἀπό τίς ταλαιπωρίες καί τίς βιοτικές μέριμνες, καί νά ἀπολαμβάνουμε μεγαλύτερη γαλήνη καί ἀσφάλεια;

Γιατί μέσα σ’ αὐτές δέν εἶναι δυνατό νά φοβηθοῦμε οὔτε τήν τρικυμία πού προκαλοῦν τά κύματα, οὔτε τίς ἐπιδρομές τῶν ληστῶν, οὔτε τίς ἐπιθέσεις τῶν κακούργων, οὔτε τήν ὁρμή τῶν ἀνέμων, οὔτε τίς ἐνέδρες τῶν θηρίων· γιατί ἡ ἐκκλησία εἶναι λιμάνι ἀπαλλαγμένο ἀπ’ ὅλα αὐτά, εἶναι πνευματικό λιμάνι γιά τίς ψυχές.

Καί γιά ὅσα λέω ἐσεῖς εἶστε μάρτυρες. Γιατί, ἄν κάποιος τή στιγμή αὐτή ἀνοίξει τή συνείδησή του, θά βρεῖ μέσα σ’ αὐτήν πολλή γαλήνη.

Ἐπειδή δέν τόν ἐνοχλεῖ ἡ ὀργή, οὔτε τόν ἀπασχολεῖ κάποια ἐπιθυμία, οὔτε τόν λιώνει ὁ φθόνος, οὔτε τόν καταπιέζει ἡ ἀπόγνωση, οὔτε τόν καταστρέφει τό πάθος τῆς ματαιοδοξίας, ἀλλά ὅλα αὐτά τά θηρία εἶναι δαμασμένα, σάν νά μπῆκε ἀπό τά αὐτιά τοῦ καθενός στήν ψυχή του κάποιος θεῖος ὕμνος, δηλαδή ἡ ἀκρόαση τῶν θείων Γραφῶν, καί ἀποκοίμισε τά παράλογα αὐτά πάθη.

Πόσο θλιβερό λοιπόν εἶναι τό νά μήν ἐρχόμαστε τακτικά καί νά μήν εἴμαστε διαρκῶς κοντά στήν κοινή μητέρα ὅλων μας πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τή στιγμή πού μέσα σ’ αὐτήν ἀπολαμβάνουμε τήν τόσο σπουδαία πίστη μας;

Ποιά ἀπασχόληση θά μποροῦσες νά μοῦ πεῖς ὅτι εἶναι περισσότερο ἀπαραίτητη ἀπό αὐτή; Ποιά συνάντηση ὠφελιμότερη;

Γιά πές μου λοιπόν, ἄν ἔρχεσαι ἐδῶ μία ἤ δύο φορές τό χρόνο, τί θά μπορέσουμε νά σέ διδάξουμε ἀπ’ ὅσα χρειάζονται γιά τήν ψυχή, γιά τό σῶμα, γιά τήν ἀθανασία, γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά τήν τιμωρία ἀπ’ τό Θεό, γιά τήν κόλαση, γιά τή μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ἐπιείκεια, γιά τή μετάνοια, γιά τό βάπτισμα, γιά τή συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν, γιά τή δημιουργία αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ πάνω κόσμου καί τοῦ κάτω, γιά τήν ἀνθρώπινη καί τήν ἀγγελική φύση, γιά τήν κακότητα τῶν δαιμόνων, γιά τά πονηρά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, γιά τόν τρόπο τῆς ζωῆς, γιά τά δόγματα τῆς πίστεώς μας, γιά τήν ὀρθή πίστη καί γιά τίς καταστρεπτικές αἱρέσεις;

Γιατί ὀφείλει ὁ χριστιανός νά τά γνωρίζει αὐτά καί περισσότερα ἀπό αὐτά, καί πρέπει νά δίνει ἀπάντηση γιά ὅλα αὐτά σ’ ὅσους τόν ρωτοῦν.

(Ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ὁμιλία «Στό Ἅγιο Βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ)

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»

«Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ ὁ ἐν Σέρραις ἀθλήσας»
Διμηνιαῖο Περιοδικό Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν καί Νιγρίτης,
τεῦχος 280 – Μάϊος-Αὔγουστος 2020


Μην αμελήσετε να κάνετε Μου αρέσει! στη νέα μας σελίδα στο facebook!
Ευχαριστούμε πολύ!