Μια μέρα (γύρω στα 1986), ο Γέροντας Πορφύριος πήρε τρία πνευματικά του παιδιά, για να τελέσει έναν Εσπερινό σε κάποιο μοναστήρι.
Αρχικά, είπανε να πάνε με τα πόδια αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση και επειδή ο Γέροντας ήταν κουρασμένος, απoφάσισαν να πάρουν ένα ΤΑΞΙ.
Αμέσως φάνηκε ένα ΤΑΞΙ και τα πνευματικά του παιδιά είπαν να του κάνουν νεύμα να σταματήσει.
– Θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός αλλά όταν μπούμε μέσα, μη μιλήσει κανένας στον οδηγό. Μόνον εγώ θα του μιλάω, είπε ο Γέροντας Πορφύριος.
Πράγματι, σταμάτησε χωρίς να του κάνουν νεύμα. Μόλις ξεκίνησε, άρχισε ο οδηγός του ΤΑΞΙ νὰ καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τούς κατηγορεί για χίλια δύο πράγματα.
– Έτσι δεν είναι βρὲ παιδιά; Τι λέτε κι’ εσείς; έλεγε ο οδηγός του ΤΑΞΙ στα παιδιά, αλλά εκείνα, όμως, «τσιμουδιά», κατά την εντολή του Γέροντος Πορφυρίου.
Αφού, λοιπόν, είδε και αποείδε ότι δεν του απαντούσαν τα παιδιά, στράφηκε στο Γέροντα:
-Έτσι δεν είναι παππούλη; Τι λες κι’ εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα που τα γράφουν κι οι εφημερίδες;
Του λέει, τότε, ο Γέροντας Πορφύριος:
-Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία. Θα σου την πω μία φορά δεν θα χρειαστεί δεύτερη.
Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (το ανέφερε), που είχε έναν ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύχτα, τον σκότωσε και τον έθαψε.
Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το χτήμα του γείτονά του και το πούλησε. Και ξέρεις τι αγόρασε με τα χρήματα τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το χτήμα; Αγόρασε ένα… ΤΑΞΙ!!!
Ο οδηγός, συγκλονισμένος, σταματά στην άκρη του δρόμου.
-Μην πεις τίποτε παππούλη σε κανένα μόνο εγώ κι’ εσύ το ξέρουμε…
-Όχι, παιδί μου το ξέρει κι’ ο Θεός! Και να φροντίσεις από εδώ και μπρος ν’ αλλάξεις ζωή!
