Περί Παραδείσου
Έλεγε συχνά ό Γέροντας:
Παράδεισε, παράδεισε, μπορούμε να σε γνωρίσουμε άλλα όχι να σε κατανοήσουμε.
Και όταν τον ρωτούσαν γιατί το λέει αυτό, απαντούσε: Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα μεγαλεία τού παραδείσου διότι είμαστε ζωντανοί, άλλα μπορούμε να τον γνωρίσουμε και όταν θα πάμε τότε θα τον κατανοήσουμε.
Ο πατήρ Εύμένιος μιλούσε πολύ άπλοϊκά. Μία φορά, τού Αγίου Σπυρίδωνος, πήγε ώς συνήθιζε νά λειτουργήσει στο χωριό τού πατρός Σπυρίδωνος, λόγω τής εορτής του. Στο κήρυγμά του ανέλυε τό απολυτίκιο τού Αγίου και έλεγε:
Ήταν στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο πολλά παλληκάρια. Αρχιερείς, λεβέντες, παλληκάρια, άντρες! Το έλεγε ή καρδιά τους. Ήταν και ό Άγιος Σπυρίδων πού έκανε το θαύμα… Άλλα ήταν και ένα άλλο παλληκάρι, ό Άγιος Νικόλαος, πού μιλούσε στον Άρειο, άλλα εκείνος δεν μπορούσε να κατανοήσει τα μεγαλεία τού Θεού. Και από ιερή αγανάκτηση σηκώνεται επάνω ό Άγιος Νικόλαος και τού θέτει ένα μπατσουλίδι, άμα να σού πώ, το χρειαζότανε.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΜΠΟΥΣΙΑ.Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΥΣΤΙΚΩΝ. Π ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ
