Βράδυ στο νοσοκομείο.
Κι ο κάθε ασθενής κουκουλωμένος και τυλιγμένος με τις έγνοιες και τους πόνους του,
ξαπλώνει ανασαίνοντας βαριά, ανήμπορος να κάνει κάτι.
Μα, στο εκκλησάκι του νοσοκομείου κάποια σιλουέτα με τον ορό στα χέρια,
κάνει την απόγνωσή της δάκρυ και την οργή της ποτάμι ολάκερο σαν προσευχή…
Κι έτσι αναγεννιέται μέσα απ’τις στάχτες της..
